ای بیخبر بکوش که صاحب خبر شوی // تا راهرو نباشی کی راهبر شوی
در مکتب حقایق پیش ادیب عشق // هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی // تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی
خواب و خورت ز مرتبه خویش دور کرد // آن گه رسی به خویش که بی خواب و خور شوی
گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد // بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی
یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر // کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی